Lieve allemaal!

Nog zes dagen en dan ben ik officieel een half jaar van huis. Ongelofelijk, de tijd is zo snel gegaan! Het lijkt een eeuwigheid geleden dat we met z’n allen kaasfondude onder het genot van meerdere glaasjes wijn. Vanaf het moment dat ik m’n vlucht boekte was het plan India, het land dat me tien jaar geleden inspireerde om de wereld te bereizen. Nu, bijna drie maanden later, heb ik klein tipje van de sluier (of misschien beter gezegd de Sari) kunnen zien. India is kleurrijk, geurrijk, de mensen zijn vriendelijk maar het is bovenal intens. Overal, overal zijn mensen, overal is chaos en drukte, starende ogen en verkeer. Een goede samenvatting zou zijn: het was fantastisch intens!

Na het rondreizen door het Zuiden, ging Wietse vier weken geleden richting Sri Lanka terwijl ik alleen verder reisde én aan de slag ging bij een NGO. Een behoorlijk verschil, samen en alleen reizen in India. Niet per se onveiliger of vervelender maar, ik heb het woord al vaak gebruikt, een stuk intenser. Je wordt veel meer aangesproken, zowel door mannen als vrouwen, en zonder afleiding van een reispartner maak je dit een stuk bewuster mee. Met uitzondering van een twaalfjarige stalker, waren dit vooral leuke gesprekken met vriendelijk lachende Indiërs. Van het chaotische Chennai naar Madurai, met haar prachtige tempels, reisde ik uiteindelijk per bus naar Virudhunagar, een klein stadje in het zuiden van Tamil Nadu.

In Virudhunagar ging ik aan de slag bij Blossom Trust. Een organisatie die opkomt voor de rechten van met name kinderen en vrouwen die op wat voor manier dan ook getroffen zijn door aids en/of tuberculose. Samen met inmiddels 32 kinderen en twee andere vrijwilligers slaap ik in het weeshuis gelegen ten midden van een grote boerderij. In de ochtend werken de jongens op het land: melken de koeien, plukken lokale groenten, voeren de kippen en verzamelen de eieren voor het ontbijt. De meiden vegen de stoep aan, maken de kamers schoon en helpen met het ontbijt. Een vaste routine, elke ochtend. De kinderen zijn zo vriendelijk, naar ons en naar elkaar. Thuis is echt thuis, en samen vormen de kinderen een kleine familie.

Gister werd de familie zelfs uitgebreid met kleine Caviin. Hij werd door zijn buurvrouw en oudere broer afgezet bij het kantoor. Met tranen in zijn ogen nam hij afscheid van het bekende, afwachtend op wat het onbekende zou brengen. Met zijn kleine koffertje op weg naar zijn nieuwe thuis, met zijn nieuwe brothersen sisters, zoals ze elkaar hier noemen. Inmiddels heeft hij een vriendje gevonden, de kleine Ayere, en lacht en speelt hij op de boerderij met de anderen. In slechts twee dagen.. Ongelofelijk om te zien hoe flexibel, uitnodigend en warm de kinderen kunnen zijn. Echt bijzonder!

En wat wij als vrijwilligers doen? In de relatief koele ochtenden helpen we op het land, in de keuken of leuten we simpelweg thee met de kokkin. Terwijl de temperatuur langzaam stijgt, regelmatig tot 42 graden, rijden we per bus richting ons kantoor in het gekleurde stadscentrum van Virudhunagar. Het kantoor is, zoals alles in India, druk en chaotisch. Mensen zitten op de grond en achter de computer, overal liggen mappen en papieren, het personeel werkt shanti shanti behalve als de baas binnenkomt.

Bazin Mercy drukt regelmatig op haar belletje en roept één van onze namen. Ze is vrijgevig met haar commando’s. Toen ik de eerste avond, net aangekomen, in haar kantoor zat, boekte ik al vliegtickets, hotels en had m’n eigen kantoormap en notitieblok. De eerste week voerde ik een sollicitatiegesprek, schreef ik een brief voor een positie in de VN en werkte aan het jaarrapport van een NGO waarvan ik nog niet eens de namen van de werknemers kende. Maar.. ik kan Mercy wel waarderen: ambitieus, doortastend, direct maar ook uitnodigend en zorgend. Een inspirerende persoonlijkheid!

Maar.. de Indiase werkdag – van 9 tot 7 – komt bijna tot een eind dus ik ga afsluiten. M’n volgende update zal vanuit Sunny Sri Lanka zijn. Hoewel ik mijn kleine "brothers" en "sisters" en het intense maar Incredible India ga missen, is het tijd voor een beetje rust, in ieder geval voor de komende maand.

Liefs vanuit India,
Josephine

Ps. Voor diegene die Caviin, Ayere en de andere 30 kinderen in Blossom Home steunen, heel graag! Je kunt doneren via de volgende link: https://www.generosity.com/community-fundraising/dayspring-children-s-home Heel veel bedankt alvast namens de kinderen!