Hallo allemaal!

Inmiddels iets meer dan een maandin India dus tijd voor een nieuwe update. Ik schrijf dit bericht vanuit één vande vele comfortabele Indiase treinen, zittend naast mijn inmiddels geliefde –reisgenoot – Wietse op weg naar Chennai. In de afgelopen weken hebben we doorde zuidelijke staten Kerala, Karnataka, Tamil Nadu en het beroemde Goa gereisd.Gevoelsmatig hebben we stad en land afgereisd, maar kijkend op de kaart, blijktdit slechts één tiende van het hele land te zijn. Het lijkt wel een continent!Het voelt als Europa maar dan in één land – elke provincie een andere cultuur,een of meerdere talen, gebruiken en gewoonten.

Het is precies vijf weken dat we vanuit het Sri Lankaanse Colombo naar het Indiase Thiravandurumvlogen. Na een klein uur vliegen stonden we op Indiase bodem. Midden in de nacht in de warme lucht, ten minste twee honderd Indiërs in doodse stilte wachtend op hun geliefde, familielid, vriend of taxiklant. Met onze vers-gepinde roepies per taxi op weg naar onze eerste bestemming: Kovalam. Zoals altijd net niet helemaal goed voorbereid, gingen we midden in de nacht op zoek naar een hostel of guesthouse. In Nederland een redelijk ondenkbaar plan, in India prima te doen. Binnen een kwartier lagen we doodmoe in een bed en binnen vijf uur zwommen we voor het eerst in de 'Indiase' zee:

Van het strand in Kovalam per nachttrein naar het bergachtige Gudalur. Daar hebben we afgesproken met de tante van Wietse, een 78-jarige wereldreizigster die precies weet wat ze wilt. Van Woodstock naar Afrika, uiteindelijk blijven hangen in Sri Lanka en de laatste tien jaar doorgebracht in India. Hier runt ze inmiddels al een tijd een NGO genaamd Palm Foundation. Ze woont samen met hond Poekie in een gezellig huis ten midden van de fruitplantages, waar de wilde zwijnen en herten dagelijks door de tuin lopen. De eerste avond bij Tante Natascha eten we – hoe kan het ook anders – heerlijke boerenkool met spek. In de afgelopen weken hebben we vanuit dit huis per trein, auto en scooter het Zuiden van India afgereisd.

In Gudalur toeren we per jeep door nabijgelegen natuurparken op zoek naar olifanten, wilde honden en luipaarden! In Ooty, een stad hoog in de bergen genieten we van het – eindelijk! - koele klimaat en bezoeken de enorme markt. Duizend kleuren, geuren en schreeuwende marktkoopmannen. Genieten! Dan Mysore, oh Mysore en haar prachtige paleizen en tempels. Van Mysore naar Kernataka’s hoofdstad Bangalore. Een miljoenenstad, waar we – met gevaar voor eigen leven – per scooter doorheen toeren. Links en rechts auto’s, scooters, fietsers, vrachtwagens, paarden en ezels. Bier drinken met onze coach-surf vrienden in een lokale Indiase brouwerij en gratis dineren met onze hostelgenoten in hostel Electric Cats.

En dan begint eigenlijk pas echt het avontuur.. In Gudalur hebbenwe twee vriendelijke bouwkunde studenten ontmoet genaamd Maden en Srayes. Ofja.. Maden is op 12-jarige leeftijd bij zijn grootouders in een kleinkamertje begonnen met het sleutelen aan elektrische apparaten en nooit gestopt. Zonder opleiding begeleidt hij inmiddels de collega-studenten van Srayes op detechnische universiteit van Puttur terwijl hij tegelijkertijd nadenkt over eenuitvinding die de wereld voor goed zal veranderen. Een vastberaden enfascinerende persoonlijkheid! Vier dagen toeren we samen met hun vrienden doorPutturen omstrekenen slapen we bij hun lieve families in huis. ‘Voor het eerst in mijn leven zieik een buitenlander in mijn dorp, een vreemd gezicht’ vertelt Maden. Aan degezichten van zijn dorpsgenoten te zien voor hen ook een vreemd gezicht maar..altijd gevolgd met een grote, vriendelijke glimlach. Wat zijn de Indiërs die wehebben ontmoet toch behulpzaam en vriendelijk!

Van Puttur naar Goa, onze laatste bestemming - tot nu toe. Wat een plek! Van selfie-makende gezette Russische vrouwen tot oude hippies die Goa al iets te lang als hun thuis beschouwen. Een blauw-gekleurd huisje op palen aan het strand – inclusief hangmat – vormt onze thuis voor een aantal dagen. Samen met de Indische vrienden die we onderweg hebben ontmoet en onze hostelgenoten brengen we de dagen door aan het strand. Geen verkeerd leven!

Inmiddels zijn er een aantal uren verstreken, nog steeds in de trein op weg Chennai, vele kilometers en landschappen verder. Tijd om m'n boekte gaan lezen dus..

Liefs vanuit India,
Josephine