Salaam aleikum!

Zo, daar ben ik weer! Nog steeds vanuit Beirut in Libanon, twee dagen voor kerst. Mijn laatste bericht vanuit Hostel Beirut omdat ik na oud en nieuw voor een maandje verhuis naar een appartement hier in de buurt.

Hoewel de afgelopen weken voornamelijk bestonden uit les geven in Shatila, was er in het weekend tijd om de stad uit te gaan. Eerst richting Baalbek, een stad in het Noorden van Libanon, slechts een aantal kilometer van de grens met Syrië. De stad is bekend vanwege eeuwenoude Romeinse ruïnes waar vroeger koopmannen vanover de hele wereld bij elkaar kwamen. Bij aankomst moeten we langs een militaire post, Baalbek is inmiddels een van de bolwerken van Hezbollah. De ruïnes zijn compleet verlaten, geen toerist of local, net een grote speeltuin met megablokken om op en overheen te springen. We drinken rustig een biertje terwijl we ten midden van de ruïnes uitkijken over de sneeuwachtige bergtoppen van Libanon en Syrië.

Afgelopen weekend zijn we met de auto door het megachaotische verkeer van Lebanon naar Tripoli gereisd. Bob Dylan en Johnny Cash op de achtergrond, langs de kust van de Middellandse zee. Tripoli is precies wat ik had verwacht van Libanon voor ik in het vliegtuig stapte: doolhofachtige souks, streetfood, kleine straatjes, vriendelijkheid, tanks en militairen, bergen en huizen, heel veel huizen. Hiervoor stap je in het vliegtuig naar Verweggistan!

Heerlijk om onderweg te zijn maar net zo fascinerend om de verhalen van de mensen hier te horen. Zo werk ik in Shatila met een jonge Syrische kunstenares die zeven jaar geleden voor haar studie kunst naar Parijs is verhuisd. In Libanon werkt ze met de kinderen uit Shatila aan een kunstproject, ze kan niet terug naar haar familie in Syrie, misschien komen ze haar na de kerst in Libanon opzoeken, als alles lukt. In het hostel verblijft kort een familie die precies de andere kant op wil reizen. Een professor aan de universiteit van Aleppo en zijn vrouw met twee kinderen. Met tranen in z'n ogen vertelt de man over het verlies van zijn baan, het gevaar van het wonen in Syrie en hun plan om een visum voor Frankrijk te regelen hier in Beirut. Twee van de velen verhalen die ik in de afgelopen weken heb gehoord.

Hoe gaan de mensen hier om met dit en ander dagelijks verdriet? Feesten, heel veel feesten! Om ook even deze cultuur op te snuiven, ging ik afgelopen weekend met twee mensen van het hostel naar een groot technofeest. Toen we om acht uur 's ochtends kapot moe in de taxi naar huis zaten konden we de concluderen dat de Libanezen ons eruit gefeest hadden. Geen van onze Libanese technovrienden leek enig aanstalte te maken om naar huis te gaan.. Oefff!

Maar ik moet er weer vandoor, op zoek naar kerstcadeaus en ingredienten voor een Nederlands gerecht. Aangezien een groot deel van de Libanese bevolking Christen is hoor je overal kerstmuziek en zijn de straten versiert met lampjes en kerstmannen. Alleen het zonnetje op de achtergrond past niet helemaal.. Nou oke, hele fijne kerst allemaal en alvast een gelukkig nieuw jaar!!

Liefs vanuit Beirut,

Josephine